Tajemnica Natury Turima - WĄTEK GŁÓWNY

- One polują w nocy, a Ciebie mistrzu chroni medalion. Nie zrobią ci krzywdy. Nie zapominaj, że są ludźmi gdzieś tam w głębi swego przeklętego jestestwa. Twoja wola i charyzma są niesamowicie silnymi atutami Twojej zacnej postaci, zatem nie obawiaj się i rusz na spotkanie.... - Te słowa bardzo zaskoczyły Karvela, który nagle otworzył oczy. To nie był głos żadnego ze starców. To mówił Ralf..

Karvel z otwartymi szeroko oczami pomyślał:-Skąd on to wie...?!-Karvel wstał z miejsca gdzie wcześniej siedział i bez słowa zbliżył się do chłopca. Powiedział:-Słusznie powiedziałeś Ralf'ie...- po czym poklepał go po ramieniu i wyszedł z poza wiecu.
Założył plecak na ramie, wziął drąg w ręce, przywołał Hert'u i poszedł w leśną gęstwinę, gdzie panował mrok...

Mrok nastał nieprzebyty. Długo przechadzał się po ciemnym lesie Karvel w nadziei na spotkanie wilkołaków. Ciemną nocą, gdy blask jego pastucha oświetlał okolicę skowyt rozdarł ciszę. Naraz dookoła niego zaczęły się pojawiać czarne kontury i wpatrzone w niego ślepia. Przerażony cofnął się, a wolną dłoń zacisnął na medalionie.
Wtem przyskoczył do niego rosły, czarny basior. Miał dobre dwa i pół metra wzrostu. Wystraszony druid przyparł do drzewa, a gdy ten nachylił się nad nim, momentalnie jego postać zmieniła się na powrót w człowiecza. To co zobaczył Karvel omal nie zwaliło go z nóg. To był Robin...