Seattle 1930 rok

TROCHĘ HISTORII

Wielki Pożar i Gorączka Złota

She'll come back as fire
To burn all the liars
Leave a blanket of ash on the ground
Well I miss the comfort in being sad
- Nirvana "Frances Farmer Will Have Her Revenge On Seattle"

Wielki Pożar na rogu 1-ej Alei i Madison Street

Po roku 1889, czyli Wielkim Pożarze Seattle, gdy spłonęło ponad 29 budynków mieszkalnych (w tym większość drewnianych i tylko 10 z cegły) zniszczony dostał niemal doszczętnie dystrykt przemysłowy i biznesowy. Większość połączeń tramwajowych i kolejowych w mieście została unieruchomiona. Szmaragdowe miasto zostało odbudowane dzięki dotacji Jacoba Furtha i już rok później populacja miasta dotkniętego klęską zwiększyła się z 25000 do 40000. Architektura miejska również przeszła metamorfozę i drewniane budynki zastąpiono murowanymi.
Największy wzrost ekonomiczny w owym okresie 1896-1897. W 1893 sytuacja miasta nie była za ciekawa i pozostawała na chwiejnym poziomie aż do 1986 gdy to miasto ogarnęła gorączka złota, które odkryto w Klondike w Kanadzie. W 1897 dosięgnęła ona wybrzeży Portland a kampania społeczna prowadzona przez Erastusa Brainerda sprawiła napływ ludności do Seattle i ustabilizowała gospodarkę miasta. Górnicy zdobywali złoto, Seattle zdobywało górników.

XX wiek

Gorączka złota i wielka migracja z nią związana przyczyniła się do powstania i rozbudowy wielu sąsiednich miejscowości. Powstaje wówczas Śródmieście Seattle. Na północy i południu miasta powstało wiele osiedli. W błyskawicznym, jak na tamte czasy tempie począł również rozwijać się transport samochodowy z dalszymi sąsiadami Szmaragdowego Miasta.
Podążając za wizją R.H. Thomsona, który i tak miał już spory wkład w rozwój miasta pozwoliła wybić się Denny'emu Regrade który zaproponował wyrównywanie wzgórz na północnych terenach miejskich pod późniejszą zabudowę . Również z jego inicjatywy powstały wały przeciwpowodziowe a także została zagospodarowana Harbor Island w południowym Seattle. Rozwój miasta powoduje wymieszanie się klas społecznych.
W 1903 powstaje Filharmonia Seattle. Od tego też czasu miasto przeżywa rozkwit kulturalny. Szczególnie dobrze czuli się tu artyści wodewilu, który przybył do Stanów z Francuskiego Quebec. Nazwiska Alexandra Pantagesa, John'ego Considine Johna Corta zyskują na znaczeniu w mieście. Wielu bazuje na ich twórczości.

Wielka Wojna i po wojnie

Wzrost ekonomiczny Seattle w pierwszych latach XX wieku owocuje rozkwitem przemysłu drewnianego i morskiego. Wraz z wybuchem I Wojny Światowej przemysł produkcji statków zwiększa się jeszcze bardziej. Wiele małych firm przeradza się w ogromne spółki. Zakończenie wojny niestety przynosi ogromny krach wspomnianych firm. Wiele stoczni upada gdy traci rządowe kontrakty. W powojennym świecie Seattle staje się ośrodkiem strajków pracowniczych, które swoją kulminację miały w 1919 roku gdy ogłoszono Strajk Generalny Seattle. Jego przywódcą był Ole Hanson szwedzkiego pochodzenia, który grał jedną z czołowych postaci w manifestacjach antybolszewickich i anty-anarchistycznych zwanych Pierwszą Krwawą Blizną. Działania jego i jego przyjaciół sprawiły w efekcie, że partia Republikańska przegrała wybory do Białego domu w 1920 roku.
W latach '20 Seattle odgrywa pierwsze skrzypce na scenie kulturlno-politycznej USA. Znane są nazwiska dwóch rodzin Frye i Henry, które przyczyniają się do powstania Frye Art Museum i Henry Art Gallery.
Wielki Kryzys mocno uderzył w Seattle. Zmniejszył się wzrost mieszkańców, zahamowało to również wzrost urbanistyczny. Rośnie bezrobocie i wielu migruje do bardziej stabilnego Los Angeles.

Jakie Seattle zastaniemy w 1930 roku?
Bliskość granicy kanadyjskiej sprzyja przemytowi alkoholu i nielegalnej jego sprzedaży na terenie lokali w mieście. Kryzys wygania z domów wielu bezrobotnych, którzy wyprzedają swoje dobra aby wraz z rodziną przenieść się na południe. Przez co wiele dzielnic zamienia się w puste osiedla bardzo dobrze pasujące gangom i przestępcom ukrywającym się przed prawem. Na znaczeniu zyskuje w tym czasie grupa Clarka Carlsona, która jest głównym dostawcą kanadyjskiej brandy. pomimo regresu gospodarczego świat kulturalno-rozrywkowy kwitnie. Kabarety, sztuki, happeningi i wystawy ściągają do centrum śmietankę towarzyską.
W połowie 1930 roku wybucha skandal w policji, na skutek czego jej ówczesny komendant George Glover zostaje aresztowany. W toku śledztwa wychodzą jego matactwa związane w przemytem i inną przestępczością. Pomimo starań śledczych nie udało się skarżyć żadnego innego funkcjonariusza poza Gloverem. Nowym komendantem został Jason Fehrr, który rozpoczął czystkę wśród swych podwładnych skutkiem czego pracę straciło ponad 20 policjantów. Mówi się nieoficjalnie, że wg Fehrr'a byli oni powiązani ze sprawą Glovera.

CDN...

Seatle's Cotton Club

Położony w południowej dzielnicy SCC założony przez Williama T. Beacona, na wzór nowojorskiego Cotton Club'u zyskał miano kultowego już w latach '20. Zyskująca popularność muzyka jazzowa oczywiście nie ominęła tego miejsca. Lokalną gwiazdą SCC od lat jest ciemnoskóry James Gordon Foley genialny saksofonista i lider Foley's Band.

Grywają w clubie w każdą środę i sobotę. W piątki zaś odbywają się turnieje mahjonga oraz konkursy młodych talentów jazzowych.
Prawdziwą jednak królową Seattle Cotton Club jest Fanny Scofield-Beacon znana jako Queen of Seatle, na co dzień żona Williama T. Beacona. Ta diva występuje tylko gdy widownia jest pełna i bardzo nieregularnie. Jej koncerty jednak przyciągają tłumy. Mówi się, że Fanny nie potrafi zliczyć ilu mężczyzn doprowadziła do szaleństwa łamiąc im serca odrzuciwszy ich konkury.

Nie trzeba mówić, że SCC to lokal z wyższej półki i byle Murzyn tu nie wejdzie. William choć na co dzień wzorowy obywatel potrafi zorganizować zamknięte przyjęcie dla creme de la creme z muzyką i whisky w tle.
Nigdy nie miał jeszcze problemów z policją jednak od momentu zmiany komendanta głównego obawia się wpadki.

Smith Tower

Najwyższy budynek w Seattle wzniesiony w 1914. Znajdują się tu biura i siedziby kilku ważnych firm, jednak największą sławą [lub niesławą, jak mawiają niektórzy] cieszy się położona na parterze kafejka Moony's Cafe prowadzona przez pochodzącego z kanady mulata Manfreda Devorox. Swoją sławę zawdzięcza temu, że ponoć odwiedziła ją sama Greta Garbo tuż po premierze "Słowika hiszpańskiego". Niesława polega na tym, że w 1928 roku niezidentyfikowani sprawcy podpalili lokal a sam Manfred został ciężko pobity w drodze do domu przez noszących białe kaptury ludzi. Sprawców nigdy nie złapano. Odtąd "Moony" kuleje na lewą nogę i niedowidzi na jedno oko. Jednak odbudował kafejkę i nadal ma z czego żyć. Sprawców zarówno podpalenia jak i pobicia właściciela nigdy nie złapano.

W Moony's Cafe spotyka się mix warstw społecznych Seattle. Można tu spotkać zarówno szefów Boeinga przy biznesowej rozmowie jak i kierowcę tramwaju, odpoczywającego po pracy przy radowych dźwiękach piosenek takich jak "Are You Lonsome Tonight" czy "Alabama Bound".