Początek - WĄTEK GŁÓWNY

Wszyscy
- Mógłby być nawet Twoim ojcem. Nie obchodzi mnie to. Z całą pewnością doktorek powiedział Ci już co wie, a ja nie wiem więcej od niego - uciął krótko historyk odwracając się w ich stronę.
Deworox już miał użyć siły gdy zobaczyli jak ktoś przebiega za oknem. Cień śmignął im przed oczami. Nagły trzask tłuczonego szkła przerwał chwilę milczenia. Historyk podniósł kamień, który był owinięty papierem. Rozwinął go i odczytał pół głosem:

Cytat:

Deworox! Lepiej nie kładź palca między drzwi, bo mogę nimi czasem mocno trzasnąć...

Henry Deworox
To był Marvel. Na pewno. Największy wróg Rzeźnika, z którym ostatnio pokojowe stosunki ostygły. Czyżby chciał wywołać nową wojnę? Na pewno miał też interes w zatuszowaniu tej sprawy. Tym bardziej Henry chciał się dowiedzieć prawdy. Zwłaszcza po tym jak jego chłopaczki złamali mu niegdyś nos.

Wszyscy
Obaj mężczyźni spojrzeli na Henrego. Stał teraz bezradny i musiał się przyznać do prawdy, tym bardziej, że gospodarz podszedłszy do komody wyciągnął zeń dobrej jakości sztucer. Odłożył kartkę i przeładował.
Henry poczuł się zagrożony. Lekarz odruchowo sięgnął za pazuchę po swój rewolwer i trzymał mężczyznę na muszce.
- Siadaj. - rzekł poważnie historyk - Chcesz pogadać, to pogadamy... Bez numerów... i szczerze, bo TO cacko nie lubi jak ktoś kłamie, a ja jestem człowiekiem o krótkich nerwach - Lufom wycelowaną w Henr'ego wskazał na krzesło przy stole. Skinął na lekarza by trzymał go na muszce. Gospodarz miał gadane. Byłby z niego dobry gangster albo policjant, choć obecna sytuacja bardziej pasowała do tego pierwszego. Usiadł potulnie i zastanawiał się co powiedzieć.... Tych dwóch nie wyglądało wcale na lekarza i historyka, ich zgranie i reakcje nie pasowały do tak krótkiej znajomości... To było bardzo intrygujące...

Coward uważnie trzymał na muszce Deworoxa. Wreszcie ten typ jest zależny od tego, co powie doktor albo historyk. Czuł chęć zemsty. Teraz Henry znajduje się w takiej sytuacji jak on parę chwil temu. -To ja mam kilka pytań... - wprowadził do rozpoczęcia swego rodzaju przesłuchania. -Kim jesteś, kto Cie przysyła i co masz do sprawy zabójstwa Jeffreya, kolego? - zapytał drwiąco doktor. Interesował go ten typ: skąd jest, jak się nazywa i kto go przysyła. Zastanawiał się co z nim poczną... Jak na razie Deworox był pod kontrolą dwóch broni palnych.

Henry znajdował się pozornie w sytuacji bez wyjścia. Ocenił szybko odległość jaka go dzieliła od okna. Ci dwaj nie wyglądali na kogoś kto zastrzeliłby człowieka z zimną krwią. Stał jednak bez ruchu. Na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech
- Panie doktor, wątpię aby zrobił pan z tego użytek, gdyż już widzę jak trzęsą się panu ręce. Co do pańskiego kolegi... Ciekawe czy ma tyle odwagi aby strzelić. - podszedł spokojnie do okna i wyjrzał przez nie sprawdzając czy nie kręci się nikt podejrzany.
- A czy strzelicie człowiekowi w plecy? - zapytał z lekkim przekąsem - Przyznajmy, z nas trzech jedynie ja jestem w stanie bez mrugnięcia okiem zrobić komuś krzywdę. Racja, wplątaliśmy się w jakieś bagno i albo będziemy nawzajem się z niego wyciągać, albo pchać swoje czerepy poniżej poziomu błota. - Deworox odwrócił się spokojnie na pięcie w stronę dwóch dziwnie wyglądających ludzi. Jeden celował do niego ze sztucera a drugi z rewolweru. Deworox rozłożył ręce - Nic wam więcej nie powiem. Nie przywykłem zwierzać się osobom, które grożą mi śmiercią. - posłał im uśmiech politowania i zamilkł wyraźnie czekając aż odłożą te niebezpieczne rzeczy, których nie potrafią do końca użyć.

Doktora zaintrygowało zachowanie nowego koleżki. Chwycił pewniej rewolwer i oddał strzał. Kula przebiła podłogę tuż obok nogi Deworoxa. -Myślisz, że my żartujemy? - spytał pewny siebie. -Nie oceniaj źle sytuacji: to Ty jesteś na grillu, nie my. - uśmiechnął się szyderczo. -Kim jesteś, kto Cię przysyła i jaki masz związek z zabójstwem Jeffreya w hotelu? - zapytał celując Deworoxowi w głowę.

Doktor miał widocznie słabe nerwy. Deworox spłoszył się nieco strzałem, ale nie dał tego po sobie poznać. Gospodarz spojrzał krzywo na strzelca, który właśnie zniszczył mu parkiet. Przeklął siarczyście i podszedł do Deworoxa, przybliżając do niego broń. Zdeterminowany przeładował.
- [colr=orange]Nie myśl sobie, że boje się kropnąć jakiegoś idiotę, który nachodzi mnie w środku nocy, a skoroś zdolny do takich rzeczy, to policja zapewne zna twoją parszywą gębę. Zawsze mogę udowodnić, na mocy zeznań świadka...[/color] - kiwnął głową na lekarza - ... że zrobiłem to w obronie własnej...
- Hola! - krzyknął ktoś z progu. Dopiero teraz zauważyli, że komisarz z hotelu wszedł niepostrzeżenie do mieszkania - Nie spodziewałem się tego po was, panowie. Miło mi pana spotkać, Deworox. Czyżby nieudane zlecenie i problemy ze współpracownikami?
Nikt nie wiedział o co chodzi, jednak komisarz wyraźnie przedstawił im zarzuty. Od razu jednak zrozumieli, że uwagę komisarza przykuł dźwięk strzału i światło w mieszkaniu. Doktor mógł być z siebie dumny, że ściągnął policje. Mimo usilnych próśb i tłumaczeń inspektor był nieugięty.
- Postawię panowie sprawę jasno. - zaczął kończąc tą zbędną dysputę w środku nocy. - Macie 3 dni, licząc od dzisiejszego poranka, na rozwiązanie tej zagadki. Jeśli wam się nie uda, wszyscy trzej zadyndacie o świcie, gdy udowodnimy wam odpowiedzialność, za zabójstwo w hotelu. Do tego czasu macie szansę oczyścić swe marne jestestwa z zarzutu. Chcemy wiedzieć o każdym waszym ruchu i każdym postępie w dochodzeniu. - podszedł bliżej do Deworoxa - A na ciebie będę miał osobiście oko. Jeśli mi podpadniesz to znajdę na ciebie jeszcze niejednego haka, a twoja śmierć będzie powolna i BARDZO bolesna....
Po tych słowach pożegnał się, zasalutował i opuścił budynek zostawiając trzech mężczyzn w bardzo niezręcznej i kłopotliwej sytuacji.

Doktor skrzywił się. O co tu chodzi? Czy to czysty zbieg okoliczności? Skąd komisarz zna Deworoxa? Człowieka, który zaatakował Cowarda, straszył go skręceniem ręki... Komisarz zachowywał się dziwnie... Doskonale wiedział, że doktor ma dobre alibi: rozmawiał z uroczą damą na parterze. Jak więc mógł zabić Jeffreya? Co mu się stało? Doktor nie wiedział co robić. -Deworox? Kim Ty cholera jesteś? Skąd zna Cie komisarz? Co my teraz poczniemy? - pytał retorycznie lekarz.

Henry roześmiał się szaleńczo i opadł na fotel.
- Aleśmy wpadli. - spojrzał na doktora - Widzisz doktorku coś narobił. A ten wredny krawężnik nie powinien wymawiać mojego nazwiska - splunął w stronę gdzie stał komisarz - Widzę jednak panowie, że bagno poczyna san pogrążać. Widocznie sprawa radnego interesuje nie tylko mnie lecz także innych wysoko postawionych ludzi. Teraz jednak mniejsza z tym co? To ja się pytam co robimy? Święta Matko, trzeba było od razu mówić co wiecie a nie wymachiwać bronią. - westchnął z udawanym znużeniem - Powiem krótko. Ja robię wy myślicie. Zgoda?

Historyk osłupiały przytaknął niedbale. Wymienili jeszcze kilka mało ważnych zdań dotyczących kwestii ich współpracy, która niestety wymagała najgorszego dla obu stron - wzajemnego zaufania. Na to w chwili obecnej nie mogli sobie pozwolić, ani jajogłowi, ani Henry. Z czasem zapewne będą musieli wystawić tę współpracę na próbę, ale teraz trzeba było działać.
Gospodarz zniknął gdzieś w innym pokoju. Po chwili wrócił z grubym woluminem i butelką whisky. Rzucił księgę na stół i otworzył na właściwej stronie. Podsunął ją następnie doktorowi aby zapoznał się z treścią fragmentu. Ten zdecydował się przeczytać półgłosem:

Cytat:

<center>Apostolstwo Dobrej Śmierci</center>
Jest to tajna organizacja zrzeszająca przeróżne osobistości, ale przede wszystkim jej członkami są duchowni i słudzy Kościoła. Organizacja powstała z inicjatywy anglikańskiego pastora Rowana Galtera, który głosił poglądy sprzeczne z doktrynami kościelnymi i prawami kanonicznymi jakie ustanowił Rzym, lecz zwierzchnikiem Kościoła w Anglii jest Korona więc Watykan nie mógł nic na to poradzić. Nie wiadomo wiele na temat działalności tej organizacji, ale niektórzy powiadają, że jest to organ rządowy pracujący na zlecenie Korony. Krąg członków jest bardzo wąski. Siedziba ich znajduje się z całą pewnością w Londynie, lecz nikt nie wie o dokładniejszej lokalizacji tego miejsca.
Pogłoski głoszą, że rzekoma organizacja zajmuje się usuwaniem niewygodnych dla rządu osób, albo innych postronnych personaliów stanowiących realne zagrożenie dla Korony. Napis na herbowej wstędze brzmi: "Posłuszni aż do śmierci", co według podań miało oznaczać natychmiastowy wyrok i natychmiastową śmierć dla członków organizacji, którzy dopuścili się zdrady, lub innego haniebnego przewinienia wobec organizacji. Inni komentują to jako wytłumaczenie domniemanej działalności organizacji opiewającej brudna robotę w rządzie z inicjatywy Korony.
Jeszcze inni podają, że jest to wąski krąg fanatyków wiary, którzy prócz walki w imieniu Boga są wielkimi patriotami oddanymi Koronie. Jednak wszystko wydaje się zbyt zagmatwane by to zrozumieć. Ktoś powinien przeniknąć incognito do wnętrza organizacji i wybadać dokładne szczegóły. Mgła tajemnicy pozwala nam bazować tylko na plotkach i pogłoskach. Domniemania mogą być dalekie od prawdy, gdyż straszliwa kara mająca spotkać zdrajcę odstrasza każdego, kto chciałby podjąć się takiej misji w imię prawdy. Nikt nigdy nie widział członków tej organizacji panoszących się publicznie i paradujących w swoich mrocznych strojach. Chodzą oni ubrani w długich czarnych płaszczach i płaskich kapeluszach. Ich twarz często zasłonięta jest czarną chustą z wyszytym ciemnoniebieską nicią Okiem Opatrzności. Jedyną odsłoniętą część ich twarzy stanowią oczy... Tak głoszą stare podania, ludzi żyjących przed nami tj przed rokiem 1800. Powstanie organizacji datuje się na wiele wcześniej, niż żył Rowan Galter. Ponoć organizacja powstałą we wczesnym średniowieczu. Ale to mogą być tylko przypuszczenia. Nikt jeszcze nie poznał prawdy...

- Niech każdy powie co wie, i pozbieramy informacje w całość. Ja mam to. Herb tej organizacji był na płaszczu postaci, którą mijałem na schodach tego wieczoru. Był ubrany całkowicie na czarno i sprawiał wrażenie, jakby był jakimś cieniem. Uważam, że ma bardzo wiele wspólnego z morderstwem, więc trzeba podjąć ten trop. Co wy na to? - zapytał niedbale Forrest po czym pociągnął tęgi łyk z butelki. Widać, że miał już zadatki na alkoholika...

Henry zainteresował się słowami Forresta.
- To już jakiś trop. Gdzie poszedł ten mężczyzna? - potem wzruszył ramionami i dodał - Wiem tyle co nic. Jak już mówiłem, wy myślcie a ja będę przyciskał w razie potrzeby tych opornych - posłał promienny uśmiech doktorowi i wyrwał butelkę z ręki Forresta. Pociągnął solidny łyk i oddał trunek z powrotem jej właścicielowi.
Nie wspominał nic na razie o tym czemu węszy w sprawie radnego. Nie widział powodu dlaczego miał o tym wspominać.

- Mężczyzna wychodził z hotelu. Szedł na dół. Mijałem go idąc na górę wczesnym wieczorem. - Forrest wydawał się nie przejmować przymusową współpracą z obcym. Widać chęć napisania ciekawej historii o morderstwie stanęła przed nim otworem. Brakowało mu motywacji, a teraz ma aż za wielką. Będzie musiał zdeterminowany ciężko wytężyć umysł by uratować własną skórę.
Gdy Devorox wyrwał mu butelkę z ręki, jego myśli gdzieś uciekły i powrócił do szarej rzeczywistości. Zrobił dziką minę, jak dziecko, któremu odebrano cukierek i podniósł sztucer do góry.
- Teraz gadaj kim jesteś. Skąd znał cię komisarz i czemu interesujesz się tą sprawą! Albo pójdziesz do piachu prędzej niż obiecał komisarz - Devorox odstawił butelkę. Wiedział i czuł, że mężczyzna jest pod wpływem alkoholu, i że lada moment może zrobić jakieś głupstwo. Szamotanina też nie wchodziła w grę bo broń była nabita. Widać ulicznik źle ocenił historyka, który chyba znał się na broni równie dobrze co na postaciach o których tak wiele czytał i wiedział.

- Spokojnie kolego - Henry uniósł dłonie na znak, że się poddaje - Nie chciałem ci wypić za dużo. Odkupię jakby co - spojrzał poważniej na Forresta i rzekł - Pracuję dla Billa Rzeźnika. Wątpię aby tak prawy obywatel o nim słyszał. Bill chce się dowiedzieć kto zabił, lub kazał zabić radnego. Tyle. Prosta sprawa.

Robert na boku obserwował całą sytuację. Gdy Forrest zaczął mierzyć Deworoxowi w głowę, interweniował. -Edwards! Opanuj się! - radził. -Jesteś pod wpływem alkoholu, nie rób głupstw! - powiedział. -Chcesz być głównym podejrzanym w tej sprawie?! I tak już sobie nagrabiliśmy z tą całą scenką co miała miejsce przed wejściem komisarza... - widocznie Coward miał niemałe wyrzuty sumienia. Wyraźnie żałował, że wymachiwał bronią i strzelał nią po posadzkach domu Forresta. Czuł, że wraz z Edwardsem wspólnie muszą współpracować z Deworoxem. Nie mieli innego wyjścia. Doktorowi zdawało się, że ten chłopak interesuje się dokładnie tym, czym oni, a więc Deworox pasował do ich dwójki. -To co teraz robimy? - spytał rzucając spojrzenie na Edwardsa i Henry'ego.

Gospodarz zamyślił się na chwilę.
- Myślę, że powinniśmy poszukać gdzie indziej. Sama postać jaką spotkałem i to co przed chwilą przeczytaliście w istocie jest ciekawa, azali rozważania powinniśmy zacząć od początku. Co tam dokładnie się wydarzyło.... Tak! Krzyk kobiety! Nie znaleźliśmy tam, żadnej kobiety, która była świadkiem zajścia. Było jedynie wybite okno, a komisarz coś marudził o śmierci jakiejś pokojówki.
Wymienili kilka zdań i spojrzeli po sobie
- Czas ruszyć do hotelu. Zapewne jeszcze tam będzie policja, ale to nawet lepiej. Pozwolą nam się lepiej zorientować w sytuacji, może coś konkretnego już znaleźli. Ruszcie się! - pospiesznie ubrał się w strój wyjściowy i wcisnął rewolwer za pazuchę mówiąc, że się przyda. Zabrał ze sobą również butelkę, a pozostali spojrzeli na niego krzywo. Jednak odwzajemnił to beztroskim, głupkowatym uśmiechem, który nieco rozładował panujące między nimi napięcie.

Do hotelu nie było daleko. Ruszyli niemal biegiem. Nic dziwnego, skoro do śmierci przybliżała ich każda kolejna minuta. Jednak gdy przekroczyli zakręt chcąc skrócić sobie drogę natrafili na kłopot.
- Prosze, proszę Deworox - rzekł oprych z pałką w dłoni. Było tam jeszcze trzech innych uliczników, jednak Henry miał nad nimi wyraźną przewagę fizyczną. Był większy i z pewnością silniejszy. - Czyżbyś nie zrozumiał naszych prostych poleceń? Trudno, będziemy musieli wytłumaczyć Ci to ręcznie... - po tych słowach rzucił się na Deworoxa, lecz mężczyzna z łatwością uchylił się od ciosu pałką. Dwóch zaszło ich z lewej, od strony historyka, a ostatni ruszył na doktora.

Inicjatywa:
Herszt - 19
Henry - 15
Oprych 2 -15
Oprych 3 - 9
Doktor - 8
Oprych 4 - 6
Historyk - 3

(nie działa mi kostnica, więc będę pisał co i jak następuje. Jak wam działa kulajcie rzuty wg podanej mechaniki Wink

)

Henry uchylił sie przed ciosem pałki i próbował zaskoczyć oprycha szybkim ciosem kolana w brzuch. Jednak źle wymierzył i bandyta <a href="http://kostnica.eu/show.php?nr=50905" title="Internetowa Kostnica">zdążył</a> zasłonić się, przez co impet ciosu zmalał na tyle, że jutro nawet nie będzie siniaka.

Drugi oprych rzucił się na historyka, a ten pod wpływem alkoholu i impetu padł razem z nim na ziemię. Szamotali się tak kilka chwil, gdy nagły stłumiony huk (niezbyt głośny) przykuł wszystkich uwagę. Forrest wygramolił się spod truchła wymachując swym rewolwerem, a drugą ręką podpierając mur. Drugi oprych uciekł w popłochu widząc, nagły zgon swego kompana.

[Wiem, że Historyk jest ostatni, ale opisałem co się dzieje pokrótce w międzyczasie. Został jeszcze 4 oprych, który ruszył na Doktora i Herszt walczący z Henrym]

Doktor przyjął skupioną postawę. Ugiął nogi i ruszył na oprycha. Nie chciał używać swojego rewolwera, co by nie przykuł uwagi innych, a co gorsza komisarza. To wzbudziłoby jeszcze poważniejsze podejrzenia. Był metr od niego, wziął zamach i [link widoczny dla zalogowanych]...

[Mam walkę=4. 4x10=40, jednak kulnąłem 77, a więc 40<77.

Oprych wykorzystał odchyloną gardę doktora, który jednak nie był dobry w potyczkach kontaktowych. Uderzył go silnie pod żebra, aż doktor się zachwiał (utrata 3 PW). Po tym uderzeniu na pewno pozostanie wielki siniec, a jeszcze jedno takie i żebra zaczną pękać jak zapałki. Mężczyzna z trudem łapał oddech.
Tymczasem Herszt bandy przysłanej od Ralfa Lorena wziął silny zamach na Deworoxa. Cios był celny. Pałka trafiła w bok. Nie było to zbyt przyjemne dla jego nerek, ale odważnie zniósł cios (5 PW). Widać euforia walki i adrenalina przyćmiły jego zmysły komunikujące ośrodkowi myślowemu, że coś go boli. Był w swoim żywiole. Znalazł idealne miejsce do ataku. Za mocny zamach odsłonił twarz oprycha, a teraz Henry miał go jak na tacy. Jeden silny i celny cios i po kłopocie...

Devorox nie miał dziś szczęścia. Przekombinował. Chciał jakoś efektownie powalić przywódcę napastników a zrobił z siebie durnia. Już miał uderzyć przeciwnika pięścią lecz pomyślał, że chwyci go i pociągnie mu z główki. Jednak poślizgnął się i <a href="http://kostnica.eu/show.php?nr=50939" title="Internetowa Kostnica">trafił</a> czołem w powietrze robiąc coś na wzór dzikiego ukłonu...

Doktor odsapnął, odpoczął chwilę podpierając się o mur. Resztką sił chciał załatwić ostatniego oprycha. Może mu się uda... Ruszył na niego ryzykując poważne złamania z nadzieją że skutecznie uderzy tego zbója i [link widoczny dla zalogowanych] z pięści prosto w twarz...

*[link widoczny dla zalogowanych]

Obrażenia: [link widoczny dla zalogowanych]

Ulicznik porządnie dostał w szczękę od doktora. Nie był to zbyt silny cios, ale Henry dostrzegł, że lekarz, bazując na swojej medycznej wiedzy, wiedział gdzie przyłożyć aby tamten zobaczył gwiazdki. Może po tym wszystkim udzieli mu kilku wskazówek, na temat słabych punktów ludzkiego ciała...
Ten nie pozostawał mu wiele dłużny. Porządnie [link widoczny dla zalogowanych] doktora w brzuch, tak, że aż kolana się pod nim [link widoczny dla zalogowanych]. Wsparł się na murze próbując złapać oddech.
Tym czasem Forrest schylił się po swoją butelkę, która wylądowała, szczęśliwie bezpiecznie, w jakimś pojemniku z tkaninami, i popijając obserwował starcie. Jego alkoholowy humor wodził rewolwerem z jego drugiej dłoni raz po herszcie, a raz po Henrym. Wydawałoby się, że nuci jakąś wyliczankę, po której odda strzał... Widać ta zabawa sprawiała mu wiele radości bo śmiał się dość głośno.
Tym czasem zbir, który zaatakował Deworoxa wykorzystał jego chybienie i przywrócił go do pionu mocnym kopnięciem. Szczęście w nieszczęściu, że nie trafił w głowę, a w bark nieszczęśnika. Impet uderzenia zaparł Henremu dech w piersi, ale już po chwili nabrał powietrza i był gotowy do dalszej walki. (3PW)

Henry zły nie na żarty zaczął wymachiwać pięściami. Tym razem jego cios <a href="http://kostnica.eu/show.php?nr=51015" title="Internetowa Kostnica">o włos</a> minął twarz bandyty...

cała kostnica przeciwko mnie!

Doktor postawił wszystko na jedną kartę i splótłszy ręce ponownie [link widoczny dla zalogowanych], ale w bok głowy osiłka. Tym razem cios był silniejszy, a jego impet sprawił, że oprych uderzył skroniom w ścianę. Osunął się na ziemię i stracił przytomność. Doktor zauważył wymachującego bronią historyka i natychmiast ruszył go rozbroić, by nie stała się nikomu krzywda i by nie dopuścić do tego błędu, jakim byłby huk strzału ściągający na ich głowy całą policję.
Tym czasem Herszt całej bandy siłował się w niedźwiedzim uścisku z Henrym. Deworox wykorzystał przewagę fizyczną i w odpowiednim momencie postawił swą nogę między nogami przeciwnika. Drobne zachwianie równowagi wystarczyło by go obalić. Teraz oprych leżał na ziemi, a nieco zdyszany Henry usiadł na nim okładając go pięściami. Doktor nie mógł na to pozwolić. W końcu przysięgał chronić ludzkie życie, a ulicznik z kurwikami w oczach był gotów zatłuc na śmierć oprycha gołymi rękami...

Doktor od razu interweniował, lecz <a href="http://kostnica.eu/show.php?nr=51180" title="Internetowa Kostnica">nie udało</a> mu się odsunąć Deworoxa od leżącego oprycha. Zaczął krzyczeć: -Puść go! To zwykły gnojek! Nie ma co się nim przejmować! - wrzasnął. -Musimy iść do hotelu, nie mamy czasu. Puść tego gnoja! - ponownie krzyknął licząc na to, że Deworox puści oprycha wolno.

Deworox trwał w amoku. Sam wyrwał się z dzikiego szału i spojrzał na swą ofiarę. Leżał nieprzytomny z doszczętnie zmasakrowaną twarzą, ale żył. W całym tym dzikim wirze nienawiści wpadła mu do głowy niespotykana myśl... Skoro ludzie Mnicha, jak nazywano Ralfa Lorena, interesują się tą sprawą to też muszą być z nią jakoś związani. Wypadałoby przesłuchać tych dwóch i wydusić z nich tyle ile się da, ale mieli dylemat. Doktor miał racje mówiąc, że trzeba ruszać do hotelu... Decyzja była ciężka, ale hotel w przeciwieństwie do uliczników raczej nigdzie nie ucieknie...

Henry nie wytrzymał wreszcie i coś w nim pękło. Rzucił się niczym w szale na bandytę i okładał go. Cieszył się na każdy wybity ząb i na każdą strużkę krwi, która wyciekała z tego gnojka. Wreszcie gdy minęła wieczność, którą spędzili we czwórkę z oprychem [on, oprych i pięści Henry'ego] doszły go jakieś odległe słowa.
Devorox spojrzał najpierw tępo na zmasakrowaną twarz bandyty , potem na zakrwawione pięści a potem na doktora. Jęknął coś niezrozumiałego i ruszył w bardziej ustronne miejsce ciągnąć za sobą oprycha.
- Najpierw panie doktor, ty go ocucisz a ja spytam o to i owo.