Legenda o stworzeniu świata

Powiada się, że świat powstał z nicości. Każdy jednak wie, że jest to niemożliwe. Poniższa legenda krąży wśród mieszkańców Tual'u w zmienionych postaciach jednak założenie jest podobne.

Bard dostroił instrument i począł powoli brzdąkać nuty. Robił to zrazu leniwie by przejść w melodyjny trans. Młoda elfka stanęła na podwyższeniu i poczęła snuć opowieść.

„Na początku była magia. To ona napędzała gwiazdy i mrok. Tworzyła morza, rzeki i jeziora. Prądy po których żeglowali bogom podobni lecz nie byli to bogowie. Prowadzili z sobą niekończące się dysputy na wyimaginowane tematy. Z pewnością dziś każdy by oszalał gdyby spróbował ogarnąć wątki owych rozmów. Nikt już nie wie jak się zwali - my zwiemy ich Twórcami. Zapragnęli oni czegoś więcej w tych egzystencjach. Postanowili wykorzystać jedyny znany sobie budulec – magię. Każdy z nich miał inną wizję nowych, nieskończonych rzeczy. Każdy chciał coś innego. Z początku nie wchodzili sobie w drogę, jednak po wiekach, mileniach i eonach ich wizję zderzyły się ze sobą. Twory, najdziksze, najróżniejsze piękne i straszliwe poczęły toczyć ze sobą wojnę. Trwała ona długo i nikt z Twórców nie pamięta z jakiego powodu rozgorzała. W końcu jeden z nich zgromadził wokół siebie kilku myślących podobnie. Poczęli oni naprawiać rzeczywistość niszczoną przez walki. Wreszcie zebrał na tyle dużą grupę aby zakończyć wojnę na dobre. Nawali ten okres Spokojem. Gdy zanegowali wszelkie skutki wojny spostrzegli, że znów mieszkają w pustce wypełnionej magią. Wtedy znów wystąpił ten jeden i rzekł, że widział w chaosie wojny twory, które podobały mu się na tyle, że zapamiętał ich kształty i naturę. Pokazał też innym w ich umysłach jak wyobraża sobie swą ideę. Spodobała się ona im. Ten, który im przewodził nazwany został. Pierwszym Twórcą. Rozdzielił on obowiązki dla każdego Twórcy.
Wiedział jednak, że nie zdołał zgromadzić wszystkich podobnych sobie. Kilku wyłamało się i nie chciało kończyć wojny. Podobała im sie ona sama w sobie. Była lepsza od stagnacji, którą wiedli przez nieskończoność. Jednak ci nie zaprzątali na razie umysłu pierwszego gdyż skryli sie w najdalszych zakątkach istnienia i toczyli swój chaos.
Pierwszy widział jak Twórcy tworzyli materię, światło i mrok. Wszystko zbudowali z magii. Budowali planety i rozsiewali gwiazdy na niebie. W umyśle Pierwszego zrodziło się również życie. Na początku były to proste formy niebardzkiej mądre od małego głazu. Jednak potem do Pierwszego przyszedł Twórca, który podczas wojny tworzył piękne istoty. Wtedy Pierwszy dał zgodę na tchnięcie w nie życia. Tak narodzili się bogowie. Byli wówczas podobni do nas lecz stąpali pomiędzy Twórcami.
W odległych kosmosach odizolowani Twórcy odwrócili swe oczy od chaosu i skierowali wzrok w stronę dzieł Pierwszego. Udali się do niego i przedstawili mu swoje pomysły. Nie spodobały się one Pierwszemu co bardzo rozgniewało przybyłych. Nazwali sie Mącicielami. Utworzyli armię bestii, która nękała bogów zrodzonych z myśli Twórców. Jako, że Twórcy tak umiłowali bogów, że dali im moc decydowania o sobie. Bogowie odrzucili pomoc Twórców i postanowili stawić czoło armii Mącicieli samotnie. Ponieśli klęskę. Ponoć wielu bogów wówczas straciło życie lub przeszło na stronę wroga. Wówczas jeden z bogów udał się do pałacu Twórców aby ci ratowali jego rasę. Twórcy rozgniewani wcześniejsza arogancją bogów pomogli im odeprzeć najazd bestii jednak zapowiedzieli, że po tym czynie odejdą na zawsze pozostawiając bogów samych sobie. Jednak Pierwszy Twórca ulitował się jednak nad nimi przed odejściem. Nie chciał aby bogowie samotnie żyli pośród wszechrzeczy. Dał im cześć swej mocy tworzenia aby mogli kontynuować dzieło Twórców.
Bogowie przyjęli z ulgą koniec wojny i ze smutkiem odejście Twórców. Zostali sami. Wtedy ponoć postanowili tworzyć istoty na swoje podobieństwo. Na niezliczonych światach zaczęły rodzić się elfy, krasnoludy, niziołki, orki, gnomy i inne rasy. Były mądre lecz nie miały daru tworzenia. Mogły jedynie kształtować już stworzoną rzeczywistość. Bogowie przyglądali się jak ich „dzieci” się rozwijają. Wtedy nadeszli Mąciciele, którzy nie odeszli tak jak Twórcy. Bogów zaskoczyła ich moc jednak albo nie była już tak potężna, albo bogowie urośli w sile. Choć ponieśli wiele strat odparli atak Mącicieli. Wiedzieli jednak, że tamci nie odpuszcza tak łatwo. Ciągle mieli żal do Twórców, że nie przyjęli ich pomysłów na stworzenie rzeczywistości. Bogowie zdawali sobie z tego sprawę. Postanowili pozbyć się raz na zawsze Mącicieli. Zebrali całą moc daną im przez Twórców i uderzyli na niczego nie spodziewających się Mącicieli. Moc, która się zebrała była tak potężna, że wszechświat zachwiał się w powałach. Otworzyło się wiele przejść do innych światów a magia wyciekła tam gdzie jej być nie powinno. Małe kopie bogów poznały wówczas moce, o których nawet nie śnili. Zaczęli badać magię i wreszcie ją okiełznali.
Bogowie wrócili zwycięzcy. Nie udało im się zniszczyć Mącicieli lecz wygnali ich daleko poza ich zasięg. Ponoć mówi się, że wrócą oni aby się zemścić i wówczas zniszczą całe istnienie.
Jak powstała Trahonia? Otóż jest ona tworem Pierwszego. Zbudował ją na rzece magii. Ponoć owa rzeka przepływa głęboko pod ziemią. Zwą ja Rzeką Snów. Czasem wody Rzeki Snów przenikają na powierzchnie i mieszają się z wodami mórz i oceanów. Dzieją się wówczas rzeczy, których nawet najmądrzejsi wróże nie mogą przewidzieć.
Taki jest nasz świat. Taka nasza legenda i takie nasze miejsce...