PRZYGODA: JA,BEŁKOTNIK [MG Danaet] - CZĘŚĆ PIERWSZA

Gospoda była zapełniona prawie po brzegi. Śnieżyca, która szalała na zewnątrz zagoniła w jej ciepłe progi chyba wszystkich podróżników z okolicy. Ostatni maruderzy strzepywali z kurt i płaszczy płaty śniegu i pośpiesznie przepychali się, aby usiąść i ogrzać przy ciepłym ognisku. Gospodarz w taką noc nie brał zbyt dużych opłat gdyż i tak miał krocie zyski. Pośród głosów rozmów i szeptów nagle rozbrzmiały struny. Wszelkie rozmowy w mig zamarły, a wszelkie oczy czy to młode czy to stare skierowały się w stronę starszego już elfa, w zdartym kubraku, który kończąc strojenie instrumentu zaczął swą opowieść…
- Zaśpiewam wam dziś o bohaterach, których oczy niejedno widziały. Ich oręż do walki się palił a ramiona wielką siłę miały. Gdy umysły mgła cienia zasnuła, to szli im na pomoc bogowie. Gdy więc ta opowieść będzie się snuła, rzućcie grosza bardowi panowie.
Elf zamilkł i popatrzył po zebranych.
- Opowiadaj – rzekł brodaty krasnolud i rzucił srebrną monetę na ławę obok barda.
- Tak opowiadaj o bohaterach.
- I o smokach.
- I o bogach też nam opowiedz
Elf rozpoczął w rytm upadających z brzękiem monet swą opowieść o bohaterach, których losy splotły się w Cormyrze …

Dzień pierwszy
12 Eleasis - 1372 R.D.

Wędrujecie już drugi dzień. Ziemie Cormyru od czasów rozbicia armii orków i goblinów nie są jednak aż tak bezpieczne jak onegdaj. Wspólna wędrówka to najlepsze co mogło was spotkać od czasów, gdy wasze drogi skrzyżowały się w Everningstar – małym miasteczku nieopodal Arabel. Jednakże podróżujecie w całkiem przeciwnym kierunku wiedzieni starą mapą zakupioną od niewidomego człowieka. Mówił, że na niedalekiej północy przy ogromnym głazie ukrył onegdaj skarb. Aby nie zapomnieć gdzie to było sporządził mapę. I wtedy stracił wzrok. Czy okazaliście się ofiarami oszustwa sprytnego krętacza i zapłaciliście 50 sz za kawałek pergaminu? A może jednak skarb istnieje naprawdę? Cóż jedynym wyjściem jest to sprawdzić…
Słońce chyli się już ku zachodowi a droga okazała się nie mniej nużąca, co nudna. Krajobraz nie napawa zachwytem, więc z prawdziwą ulgą przyjmujecie widok niewielkiej wsi, która ukazała się wam, gdy wyszliście zza niewielkiego zagajnika. Kilkanaście drewnianych chat pokrytych strzechą. Jedynie kilka podmurowanych. Z daleka widać gospodę, jednak jej nazwa jest jeszcze zbyt niewyraźna, aby ją można było odczytać. Wioskowi właśnie schodzą z pól, choć do zachodu pozostało jeszcze dobrych dwie może trzy godziny. Podchodzicie bliżej. Na środku wsi stoi studnia, przy której jakaś dziewka nabiera wodę. Po prawej widać już szyld gospody „Pod Tarczą”. Kilkoro dzieci przygląda wam się z zainteresowaniem i po chwili niepewności podbiegają do was krzycząc wesoło i piszcząc. Dziewka odwraca się w waszą stronę, krzykiem odgania dzieci.
- Wynocha szczeniaki! Ostawcie podróżnych w pokoju!
Potem zwraca się do was
- Wybaczcie panowie. Dzieci nieprzywykłe do obcych. Jeśli szukacie spoczynku u Jen’a są wolne izby. – wskazuje na gospodę, po czym wraca do wyciągania ciężkich wiader ze studni...

- Idę do karczmy, nie załapię się na dziewkę. Dimble chodź ty też się nie załapiesz Smile

Pomagam dziewce wyciągnąć ciężkie wiadra (o ile sięgam do liny Very Happy

) i proszę aby opowiedziała mi co nie co o wiosce.

Godbell
- Dziękuję panie - dziewka jest lekko speszona - O wsi? A co tu gadać... - jej głos robi sie nie pewny. - Ja tam prosta wiejska dziewczyna jestem. A panowie światowi, co panów wioskowe sprawy dotyczą. Zbiory niedługo. Ale pan by chciał pewnie wiedzieć jak zwą naszą osadę - uśmiecha się lekko - Herdville. Sołtysem jest Ian Moore. Mieszka o tam - wskazuje palcem na odległy całkiem spory dom. - Musze już iść. Matula prosiła abym wody nabrała.
Dziewka bez słowa odchodzi pośpiesznie.

Imsh
W gospodzie dochodzą cię zapachy jakiejś mięsnej potrawki. Za jednym z nielicznych stołów siedzi dwóch mężczyzn wykłócających się przy piwie o jakieś głupoty. Nie zwracają nawet na ciebie uwagi. W najdalszym koncie sącząc kufel piwa siedzi zakapturzony barczysty mężczyzna. Nie widać jego twarzy. Jedynym znakiem szczególnym są długie rękawy - dobre aby schować małą broń lub coś innego Wink

- Co podać - krzyczy tłusty gospodarz dokładając drew do paleniska na którym piecze się dorodne prosie.

Zmierzam do karczmy, tropem moich gnomich towarzyszy , wesoło machając toporem mając w perspektywie kufelek piwa...

Siadam przy wolnym stole, wkopuje kufer pod niego. I macham na gospodarza.

Imsh
Gospodarz splunął i podszedł do gnoma.
- No - zapytał grzecznie.

Godbelly
Wchodzisz do gospody. Widzisz jak twój towarzysz Imsh rozmawia z włąścicielem przybytku. Dostrzegasz również te same rzeczy co gnom (mężczyźni i gość w kącie). Prosiak ładnie skwierczy nad paleniskiem. Gospodarz spogląda na ciebie i wzdycha ciężko.

- Golonkę z tego świniaka i kufel.

Zasiadam przy Imsh, po czym krzyczę:
- Ćwierć tego mięsiwa postawcie przede mną i dzban piwa, bowiem powiadam, takim głodny, że jesli tego nie połknę w minutę, to ludzkim dziewkom poczną brody rosnąć!

Gospodarz popatrzył na krasnala jak na idiotę, który drze mordę bez powodu. Dwóch wykłócających się mężczyzn również zwróciło swą uwagę na krasnoluda.Poszedł jednak do prosiaka i po chwili przyniósł zamówione jadło. Jakaś kobieta chwilę potem doniosła zamówione piwo. Jedynie dziwny mąż w kapturze zdawał się być nieobecny myślami...

Dimble wszedł zaraz za swoimi towarzyszami. Rozejrzał się bacznie po karczmie po czym usiadł koło reszty ferajny.
- Karczmarzu - zwrócił się do gospodarza chałupy - zjadłbym coś. Podaj no mi tu kawał tego mięsiwa - wskazał na prosie - a i chlebem nie pogardź.
Gnom teraz w milczeniu oczekiwał na zamówienie. Gdy karczmarz przyniósł strawę zagadnął go raz jeszcze:
- Czcigodny panie. Znalazłaby się jakaś izba, abym mógł wraz ze swoimi przyjaciółmi odpocząć bo długiej podróży? - spojrzał pytająco na gospodarza ...

krasnoludowi nie spieszno jednak bylo do snu
Może byśmy złączyli stoły, usiedli razem i posłuchali nawzajem swoich historii? Nie zawsze się zdarza, że w takim siole, w karczmie jest tyle osób, dlatego z pewnością uradzisz się gospodarzu jesli kazdy z nas zamowi kolejny kufel i sypnie pare słów o dalekim świecie.

Mina gospodarza zrzedła gdy zobaczył kolejnego gnoma ubranego w zakurzony strój podróżny.
- Już, już - rzucił oschle i przyniósł jedzenie bez pośpiechu.
- Mam nadzieję, że macie czym zapłacić bo żebraków to my tu na zbity pysk wykopujemy. No, nonety-konkrety.

- Troszeczkę kultury - rzekł gnom wstrzymując dłoń z monetami nad wyciągniętą dłonią karczmarza. - a ja nie lubię skąpców i chciwych - skontrował spoglądając złośliwe na gospodarza i pozostawiając monety na jego dłoni.
Teraz warknął złośliwie i wziął się za opróżnianie talerza. Był cholernie głodny, ale nawet to nie pozwoliło mu złamać etykiety.

Wtaję i krzyczę do Godbelly'ego
- Żadnych stołów nie będę przetaszczał! Odpocząć przyszedłem i z wieśniakami gadać mi sie nie chce!
A do gospodarza
- Kufel miał byc! Pusty! To i pieniądze będą!

Co za gbury - burknąłem do siebie - było zostać w mojej ojczyźnie, tam co ziomkami bym sobie popił i z kobitami zabawił, ha! Masz tu kmiocie zapłatę za ten posiłek, a ja przejdę się na dwór uporządkować myśli!

Gospodarz zebrał monety. Popatrzył na gnoma [Imsh] wziął jego kufel i wylał jego zawartość na podłogę.
- Masz - rzekł. - Pusty kufel. Ale za piwo zapłacisz jakbyś sam wydoił.
- Co do izby to jest wspólna sala na piętrze jak wam panowie nie przeszkadza. Po srebrniku ode łba. Jak się złodziei boicie to mamy tu składzik. Pięć srebrników za przechowanie. Za noc.

Wchodzę pod stół i wyciągam z kufra butelkę. Siadam i mówię do Dimble.
- Napijesz sie ze mna czy dalej te szczochy krowy będziesz żłopał?

Godbelly
Gdy wyszedłeś ujrzałeś, ze nadciąga burza. I to nie mała. Będzie tu lada moment. Z doświadczenia podróżnika wiesz, że to trochę nienaturalne...

- A chętnie - odrzekł uśmiechając się do towarzysza - nalej tutaj - podstawił kufel.
- Chcemy osobne izby do spania - odparł coraz bardziej zbulwersowany gnom.

Wracam do karczmy i mówię do wszystkich:
- Na tempusa chować konie do stajni i uciszyć dzieci, nadchodzi burza, to będzie długa noc!

Gospodarz popatrzył na Dimbla. Długo się nie odzywał w końcu rzekł
- Jak mi panie wybudujesz osobne izby to chętnie cię w nich ugoszczę. Tymczasem posiadam wspólną salę. Jeszcze nikt nie nażekał

Pierwszy grzmot przeszedł po niebie na dworze...

Tymczasem Imsh polał ciemnego trunku do kufla zaklinacza...

Otwieram butelke i nalewam Dimblemu. Solidną porcję. Po czym sobie i wznosze toast:
- Za długą i upojną noc!

- Zgoda, wyśpimy się tutaj - rzekł kładząc sztukę srebra na stół.
Przechylił kufel i wlał trunek to buzi. Chyba mu smakowało, bo podstawił kufel raz jeszcze ...
- Bardzo dobre, bardzo ... hmm... a co to takiego? - spytał Imsha....

Pytam się gospodarza czy mogę wprowadzić do stajni konia, jeśli takowa istnieje.