Droga Martwych - WĄTEK GŁÓWNY

Choć nigdzie tego nikt z was nie napisał, rozumiem, ze wchodzicie w inicjatywę.

Kompani biegli czym prędzej aby szybko dowiedzieć się co tam się dzieje. Pierwszy biegł Legolas. Za nim Ikko, Vedir a na końcu ociężale podążał Meox.
Kiedy podbiegli bliżej dostrzegli, że na miejscu wyraźnie walczą dwie strony. Nie wiedzieli dokładnie co się dzieję. Z jednej strony byli wojownicy ubrani w purpurowe, może fioletowe szaty. Kilku z nich stało obok drogi z łukami, część walczyła bezpośrednio obok stojących na środku drogi dyliżansów. Kompani dostrzegli też ruch po drugiej stronie drogi. Tam, kilku wojowników uciekało w stronę lasu.
Drugą stroną walczących byli rycerze ubrani w zielone szaty. W ciemnościach ciężko było rozpoznać jakiekolwiek emblematy. Część z nich atakowało łuczników stojących obok drogi, część goniła uciekających do lasu wojowników.
Po kilku sekundach drużyna dobiegła do wydarzenia.

Inicjatywa:
Vedir - [link widoczny dla zalogowanych]
Fioletowe Szaty (1,2,3,4,5,6,7) - [link widoczny dla zalogowanych]
Legolas - [link widoczny dla zalogowanych]
Meox - [link widoczny dla zalogowanych]
Zielone Szaty (1,2,3,4,5) - [link widoczny dla zalogowanych]
Ikko - [link widoczny dla zalogowanych]

Vedir miał mętlik i nie wiedział, która strona walczy w imię dobra. Rzekł do Legolas'a:- Jak rozpoznamy, którzy są którzy? Trzeba to zbadać...lubię bitwy, ale nie chcę problemów z powodu ubicia jakiegoś wojownika króla.- Kiedy to powiedział, ruszył trochę do przodu, aby zwiększyć pole widzenia. Przesunął się tam o trzy metry i obserwował na razie, całe to zdarzenie, na jakie się natknęli.

Pierwszy z ubranych na fioletowo wojowników stał z mieczem. Przed nim stał czwarty zielony rycerz. Nie zwracając uwagi na nowo przybyłych zamachnął się na niego mieczem, jednak zamiast tego potknął się o kamień. Już miał paść na trawnik, jednak w ostatniej chwili zahaczył swą tarczą o tarcze przeciwnika.
Drugi wojownik z łukiem stał spokojnie celując w piątego zielonego. W końcu ze spokojem wypuścił strzałę, która wbiła się prosto w tarczę biedaka, który ledwo kontem oka dostrzegł zagrożenie.
Trzeci, też z łukiem miał więcej szczęścia niż swój kompan. Jego strzała dosięgła biednego rycerza raniąc go obficie.
Czwarty, ostatni łucznik wypuścił swoją strzałę, w rycerza walczącego ze swoim pobratymcem. I jego strzała sięgnęła celu z równie krwawym skutkiem.
Piąty wojownik uciekał przed goniącym go zielonym rycerzem.
Szósty zaś, uzbrojony w półtora ręczny miecz zamachnął się na przeciwnika. Jego miecz celnie przeciął zbroje drugiego spośród zielono odzianych rycerzy.
Ostatni ubrany w fiolet wojownik również uciekł z pola bitwy.

Jebać kostnice!

[Wykorzystuję atut Szybki Strzał]

Elf nie zwlekał długo.
- Strzelający to napastnicy, a więc trzeba ich wykończyć. Bogowie wiedzą co trzeba zrobić!
Pierwsza strzała [link widoczny dla zalogowanych] fioletowego łucznika (4). Rana była [link widoczny dla zalogowanych]. Druga strzała [link widoczny dla zalogowanych] wyżej niż pierwsza. Rana była [link widoczny dla zalogowanych]. Trzeci strzał był niestety [link widoczny dla zalogowanych]...

Meox ruszył biegiem przed siebie. Zanim cokolwiek uczyni postanowił sprawdzić kto z kim walczy. Nie zdążył powstrzymać Legolasa i jego pochopnego osądu! A może ci co atakowali byli stróżami prawa, którzy ścigali jakichś bandytów? W biegu rzucił tarczę i wyjął niegasnącą pochodnię aby oświetlić sobie teren i przyjrzeć emblematom na strojach walczących. Zatrzymał się tuż przed dwoma ścierającymi sie wojownikami [1 i 4, jakieś 3m od nich] i lustrował ich uważnie.
- Nie atakujcie! Nie wiemy kto tu walczy! - krzyknął do kompanów. Dobrze wiedział, że ci mniej porywczy posłuchają go.

Meox przygląda się wojownikom. Rezultat przyglądania dostanie ode mnie przed swoją inicjatywą.

Rycerze w zielonych szatach walczyli równie zaciekle co ich przeciwnicy. Pierwszy z nich ciął swym mieczem szóstego z wojowników w fioletowych szatach. Ten jednak zdążył unieść swą tarczę i się obronić.
Drugi zielony rycerz również atakował szóstego przeciwnika. Jego miecz ciął przeciwnika po bezbronnym ramieniu zostawiając po sobie średnią ranę.
Trzeci z nich wyraźnie gonił odzianych w fiolet wojowników. Szybko wybiegł za nimi z pola walki.
Czwarty rycerz ciął swojego przeciwnika, jednak ten odskoczył na bok broniąc się przed ciosem.
Piąty zielony zaszarżował na pierwszego odzianego w fiolet. Szarża była co najmniej nieudana. Rycerz poleciał jakiś metr obok swojego celu flankując go tym samym.

Ikko usłuchał swojego przyjaciela kapłana i nie mieszał się w walkę. Złożył ręce oczyścił się wewnętrznie czekając, aż wyjaśni się po czyjej stronie mają walczyć. W pewnym momencie otworzył oczy i rozejrzał się po okolicy. Strzały zasypywały rycerzy, zmagających się z przeciwnikami. Spojrzał na swych towarzyszy: Meox'a, który próbował dojść do tego kim są walczący, niepewnego Vedira, oraz w gorącej wodzie kąpanego Legolasa, który niszczył w tym momencie jednego z łuczników. Wziął głęboki oddech i ruszył z wolna w stronę walczących...

Vedir widząc, że Legolas wypuścił już salwę strzał, ruszył w stronę wschodnią i schował się za dyliżansem. Tam czekał na dalsze wskazówki, kogo bić jako pierwszego. Miecze mocno zaciśnięte w jego dłoniach, były żądne krwi...był gotów na walkę...

Pierwszy z wojowników odzianych w fioletowe szaty dalej nie zwracał uwagi na nowo przybyłych. Obawiał się tylko jednego z rycerzy, który właśnie zaszedł go z flanki. Mógł zrobić tylko jedno. Jednym szybkim ruchem swych silnych ramion odciął głowę walczącemu z nim rycerzowi. Teraz pozostał mu już tylko jeden przeciwnik.
Kolejny wojownik napiął cięciwę. Celował w piątego z zielonych rycerzy. W końcu wypuścił strzałę, która poszybowała prosto w plecy wojownika raniąc go niemal śmiertelnie. Ten podparł się na swojej tarczy, aby zachować równowagę.
Trzeci, ledwo żywy łucznik spojrzał na Legolasa, który strzelał celnie niczym w bitwie pod Helmowym Jarem. Nie miał zamiaru jednak odgryzać się przeciwnikowi, miał on wszak lepszy plan. Napiął cięciwę, a łuk wycelował w stronę ledwo żywego rycerza, do którego przed chwilą strzelał jego poprzednik. I tym razem biedny odziany na zielono rycerz nie miał szans. Strzała wojownika wbiła się w jego plecy nadając im wygląd jerzyka. Biedak osunął się na ziemię stękając niczym ja rano na kiblu. Czwarty wojownik nie chciał jednak łatwo dać się zabić. Jednym szybkim susem wskoczył w leśne odmęty, gdzie w ciemnościach nie było go widać.
Ostatni, szósty wojownik walczył z dwoma przeciwnikami. Kolejny raz atakował drugiego z nich. Jego półtora ręczny miecz ciął rycerza w pasie. Ten skrzywił się, jednak stał dalej na własnych ledwo trzymających się nogach.

Elf wyjął z kołczanu kolejną strzałę i przymierzył. Nie wystrzelił jednak, ale krzyknął głośno do Meox'a:
- Kto tam walczy?! Co to za ludzie?! - niecierpliwił się bardzo, ale czekał na odzew przyjaciela.

- Nie myliłeś się elfie! - krzyknął Meox rzucając się na fioletowego zbira (1)[szarża]. Buzdygan kapłana <a href="http://kostnica.eu/show.php?nr=42383" title="Internetowa Kostnica"><b>spadł</b></a> na napastnika.

[Nie wiem czy trafiłem: <a href="http://kostnica.eu/show.php?nr=42384" title="Internetowa Kostnica"><b>TU</b></a> są obrażenia]

Cios kapłana był celny. Jednak zbroja wojownika była zbyt gruba żeby mógł on coś poczuć. Skrzywił się tylko patrząc z obrzydzeniem na dołączającego do bitwy kapłana. Meox wiedział, że to on będzie kolejnym celem łuczników i rozjuszonego wojownika.
Pierwszy z rycerzy ubranych w zielone szaty ciął długim mieczem swojego rywala. Niestety tamten był dość szybki żeby zablokować cios tarczą.
Drugi, również niezdarnie atakował tego samego przeciwnika. I tym razem tamten był sprytniejszy i uniknął ciosu.
Teraz, kiedy Meox odkrył kto jest kim mogło być już za późno. Przeciwnicy odziani w fioletowe szaty byli liczniejsi a i widać było, że mają nieco doświadczenia bitewnego.

Ikko spokojnie przyglądał się wyczynom przyjaciół, lecz gdy usłyszał słowa kapłana ruszył im na pomoc. Jeszcze raz rozejrzał się dookoła i spostrzegł dwóch uciekinierów przy lesie. Odwrócił się w ich stronę i zaczął biec lekkim truchtem, jednak dostatecznie szybko, by tamci nie umknęli.
[10m w stronę rycerza fioletowego nr 5]